چه بی رحمانه…

دل آدم،گاهی گرم می شود چه ساده،به یک دلخوشی کوچک…

به یک احوالپرسی ساده…

به یک دلداری کوتاه..به یک “تکان سر”یعنی تو را می فهمم…

به یک گوش دادن خالی بدون داوری!

به یک همراهی شدن کوچک…به  حتی  یک همراهی کوتاه ممتد..

به یک پرسش “روزگارت چگونه است؟”..

به یک دعوت کوچک به صرف یک فنجان قهوه..

به یک وقت گذاشتن برای تو…به شنیدن یک”من کنارت هستم”…

به یک هدیه ی بی مناسبت…به یک غافلگیری..به یک خوشحال کردن کوچک..

به یک شاخه ی گل…

دل آدم گاهی چه شاد است…به یک فهمیده شدن درست….!

به یک لبخند..به یک سلام..

به یک تعریف.. به یک تایید.. به یک تبریک…

و ما چه بی رحمانه این دلخوشی های کوچک و ساده را ازهم دریغ می کنیم و تمام محبت و دوست داشتنهایمان را گذاشته ایم کنار، تا به یک باره آنها را از پس مرگ نثار هم کنیم …چه بی رحمانه…